Dwumiejscowy szybowiec szkolno-treningowy produkcji polskiej. Zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej przez Adama Meusa.
Puchacza opracowano jako szybowiec mający zastąpić używane do tej pory szybowce szkolne “Bocian” i “Czapla”. W celu przyspieszenia realizacji projektu i zmniejszenia jego kosztów zdecydowano się użyć wcześniej opracowanych konstrukcji: foremnik kadłuba wykonać przy wykorzystaniu makiety dziobu Jantara, a skrzydła z Ogara, do których SZD posiadały niewykorzystane foremniki.
Prototyp, SZD-50-1 Dromader, o znakach rejestracyjnych SP-3067, został oblatany w dn. 21 grudnia 1976 r. przez Adama Zientka na lotnisku w Bielsku. Drugi prototyp SZD-50-2 o znakach rejestracyjnych SP-3115 i już o zmienionej nazwie Puchacz został oblatany w dn. 20 grudnia 1977 r. również przez Adama Zientka. Nazwę zmieniono ponieważ, w tym samym czasie powstał PZL M18 Dromader. Trzeci prototyp, oznaczony SZD-50-3 oblatano 13 kwietnia 1979 r. i stał się podstawą do rozpoczęcia produkcji seryjnej. W stosunku do drugiego prototypu wprowadzono w nim zmiany poprzez przeniesienie wyżej mocowania usterzenia wysokości oraz poprawienie widoczności z tylnej kabiny przez dodanie trójkątnych okienek za kabiną.
Pod koniec lat 90. opracowano wersję SZD-50-3A dostosowaną do wykonywania rozszerzonej akrobacji, w tym wykonywania lotu plecowego i niektórych figur odwróconych.
Szybowiec okazał się bardzo udaną konstrukcją, wyprodukowano ok. 300 egzemplarzy, z czego blisko 200 sprzedano za granicę.
